ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΠΕΡΙ ΜΟΥΣΩΝ ΠΟΙΗΜΑ

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΣΑΣ ΕΥΓΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΣΕΙΣ ΠΟΥ Μ’ ΑΓΑΠΑΤΕ

ΝΑ ΔΕΧΕΣΤΕ ΤΟ ΛΟΓΟ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΜΗ ΜΕ ΛΥΠΑΤΑΙ.

ΟΙ ΜΟΥΣΕΣ ΜΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΑΝ Κ’ ΕΙΠΑΝ ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΓΟ

ΚΑΙ ΓΩ ΤΟ ΓΡΑΦΩ ΜΟΝΑΧΑ ΣΑΝ ΝΑ ‘ΤΑΝΑΙ ΝΑ ΦΕΥΓΩ

ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΓΩ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΚΙ ΑΠΟ ΙΔΕΕΣ ΛΙΓΕΣ

ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΤΥΦΛΟΥΣ ΠΟΥ ΨΑΧΝΟΥΝΕ ΤΟ ΦΩΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΥΓΚΕΣ

ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΜΟΥ ΦΕΡΘΗΚΑΝ ΟΙ ΜΟΥΣΕΣ ΣΑΝ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥΣ

ΣΑΝ ΝΑ ΘΕΛΑΝ ΝΑ ΜΟΥ ΔΙΝΑΝ ΤΟ ΑΨΥΧΟ ΚΟΡΜΙ ΤΟΥΣ

ΠΝΟΗ ΘΕ ΜΟΥ ΧΑΡΙΣΑΝΕ ΚΑΙ ΝΟΥ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗ

ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΠΟΥ ΕΝΩΝΕΙ

ΧΑΡΗ ΚΑΜΙΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΔΩΣΑΝ ΟΥΤ’ ΟΜΟΡΦΙΑ ΜΕΓΑΛΗ

ΜΕ ΝΤΥΣΑΝΕ ΜΕ ΛΟΓΙΣΜΟ ΜΟΥ ΜΑΘΑΝΕ ΤΗΝ ΖΑΛΗ

ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΣΤΕΡΗΣΑΝΕ ΑΠ’ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΟΛΗ

ΝΑ ΜΕ ΔΙΔΑΞΟΥΝ ΜΟΝΑΞΙΑ ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΕΙ Η ΘΟΛΗ

ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΖΑΛΑΔΑ ΜΟΥ ΜΟΝΟΣ ΚΟΝΤΟΛΟΓΑΩ

ΠΙΟ ΝΑ ΝΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΨΑΧΝΩ ΚΙ ΑΝΑΖΗΤΑΩ

ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΑΥΤΟ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ

Η ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ Η ΑΠΑΤΗ

ΤΑ ΖΥΓΙΣΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΕ ΖΥΓΑΡΙΑ ΔΙΚΑΊΑ

ΕΝΩ ΠΡΩΤΑ ΕΘΟΛΩΣΑ ΑΠ’ ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΣΕΑ

ΟΙ ΜΟΥΣΕΣ ΜΕ ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΜΕ ΤΕΧΝΗ ΜΕ ΣΟΦΙΑ

ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΜΕ ΔΙΔΑΞΑΝ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΟΥΣΙΑ

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΣΟΥ ΑΦΥΠΝΙΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΒΑΣΑΝΙΖΟΥΝΕ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΤΙΣ ΤΥΨΕΙΣ

ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΒΑΛΕΙΣ ΤΗΝ ΜΑΓΕΙΑ

ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΩΤΕΡΗ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΑ ΤΑ ΘΕΙΑ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΑΛΗ ΕΜΑΘΑ ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΛΩ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ

ΝΑ ΜΠΑΙΝΕΙ ΜΕΣ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙ ΝΕΥΜΑ

ΝΑ Μ’ ΟΔΗΓΕΙ ΜΕ Τ’ ΑΣΤΡΟ ΤΟΥ ΝΑ ΜΕ ΦΩΤΙΖΕΙ ΟΛΟ

ΝΑ ΚΑΤΟΙΚΩ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΜΕ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΘΟΛΟ

ΝΑ ΝΟΙΩΘΩ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΜΕΣ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΛΥΠΗ

ΝΑ ΠΑΙΖΩ ΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΝΑ ΛΑΧΤΑΡΩ ΤΗ ΛΗΘΗ

ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΟΛΑ ΛΑΜΨΑΝΕ ΣΑΝ ΑΡΓΥΡΟ ΜΕΤΑΞΙ

ΚΙ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΤΗΚ’ Η ΨΥΧΗ ΦΩΤΙΣΤΙΚΕ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ

ΠΕΡΙ ΦΙΛΙΑΣ

ΓΕΡΟΝΤΑ Μ ΕΚΑΝΕΣ ΘΕΕ ΑΠΟ ΓΕΝΝΗΣΙΜΙΟ ΜΟΥ

ΚΑΙ ΜΟΥ ΔΟΚΕΣ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΧΩ ΦΥΛΑΚΤΟ ΜΟΥ

ΣΥ ΠΟΥ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΠΛΑΣΕΣ ΜΕ ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΣΟΦΙΑ

ΣΥ ΤΩΡΑ ΘΕΣ ΚΑΙ ΛΑΧΤΑΡΑΣ ΝΑ ΠΑΡΩ ΣΟΥ ΤΑ ΘΕΙΑ

ΘΕΣΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΠΑΡΑΦΥΛΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΖΗΛΕΥΕΙΣ ΤΟΣΟ

ΜΑ ΓΩ ΚΡΑΤΩ ΣΕ ΜΑΚΡΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΔΩΣΩ

ΚΑNΕ KΑΛEΣΙΣ ΚΑΙ ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΡΘΕΙΣ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ

ΓΙΑ ΝΑ ΓΕΥΤΕΙΣ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΚΡΥΦΗ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ ΜΟΥ

ΚΑΙ ΓΩ ΜΟΝΑΧΟΣ ΚΑΘΟΜΑΙ ΓΡΙΚΩ ΤΟ ΠΕΤΑΓΜΑ ΣΟΥ

ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΗΝ ΕΡΗΜΙΑ ΠΟΥ ΝΟΙΩΘΩ ΜΑΚΡΙΑ ΣΟΥ

ΑΠΟ ΨΗΛΑ ΕΙΝ ΟΜΟΡΦΑ ΜΑ ΚΑΙ ΕΠΑΕ ΩΡΑΙΑ

ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΝ ΓΗ ΦΥΤΡΩΝΟΥΝΕ ΤΑ ΠΙΟ ΚΑΛΑ ΤΑ ΣΕΑ

ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΖΑΛΗ ΔΙΝΟΥΝΕ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΣΟΥ ΚΑΜΟΥΝ

ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΓΙΑ ΔΕΝΟΥΝΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΓΛΥΚΑΝΟΥΝ

ΕΛΑ ΝΑ ΚΑΤΣΕΙΣ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ

ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΠΩΣ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΑΣ ΤΑ ΧΑΜΗΛΑ ΚΑΤΩΓΕΙΑ

ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΚΑΘΙΣΕ ΘΕΟΣ ΣΗΜΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΟΥ ΓΝΕΦΕΙ

ΣΑΝ ΝΑ ΘΕΛΕ ΛΙΓΗ ΡΑΚΙ ΝΑ ΡΘΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΝΤΕΦΙ

ΝΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΡΑΚΙ ΚΑΙ ΜΕΤΡΟ ΜΕ ΤΟ ΓΑΡΟ

ΓΙΑΤΙ ΖΑΛΑΔΑ ΦΕΡΝΟΥΝΕ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝ ΣΑΝ ΤΟ ΓΛΑΡΟ

Κ ΥΣΤΕΡΑ ΤΑ ΑΦΡΟΨΑΡΑ ΘΑ ΚΥΝΗΓΑΣ ΝΑ ΠΙΑΣΕΙΣ

Θ ΑΦΗΣΕΙΣ ΤΑ ΟΥΡΑΝΙΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΘΑ ΚΑΤΣΕΙΣ

ΑΛΛΑΞΕ ΤΟΤΕ Ο ΘΕΟΣ  ΕΓΙΝΕ ΝΙΟ ΚΟΠΕΛΙ      

ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΦΙΛΙΑ ΜΑΣ ΠΙΑΤΙΚΑ ΧΕΡΙ ΧΕΡΙ

ΚΑΙ ΖΗΣΑΜΕ ΠΟΛΛΑ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΦΤΙΑΧΝΑΜΕ ΚΕΦΑΛΙ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΘΗ ΤΗΣ ΡΑΚΗΣ ΤΟΥ ΓΑΡΟΥ ΚΟΙΑ ΤΗΝ ΖΑΛΗ

ΠΕΡΙ ΕΡΩΤΟΣ ΠΟΙΗΜΑ

                               ΜΕΛΑΧΡΙΝΗ ΜΟΥ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΕΛΑΧΡΙΝΗ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗ

ΕΓΩ ΕΧΩ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΚΙ ΕΣΥ ΕΧΕΙΣ ΤΑ ΚΑΛΗ

ΣΕΒΝΤΑ ΜΟΥ ΟΜΟΡΦΕ ΣΕΒΝΤΑ ΕΣΥ ΠΟΥ ΜΕ ΠΑΙΔΕΥΕΙΣ

ΕΣΥ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΝΑ ΜΕ ΒΡΕΙΣ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ Θ’ ΑΝΕΒΕΙΣ

ΑΠΟ ΨΗΛΑ ΝΑΙ ΟΜΟΡΦΑ ΜΑ ΟΣΟ ΚΑΤΕΒΑΙΝΩ

Η ΑΣΧΗΜΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΩ

ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΚΟΙΤΑΣ ΨΗΛΑ ΚΑΙ ΘΕΣ ΕΚΕΙ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙΣ

ΝΑ ΚΑΤΣΕΙΣ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΘΕΑ ΠΟΥ ΘΕΣ ΚΑΙ ΣΥ ΝΑ ΑΓΙΑΣΕΙΣ

ΜΟΝΑΧΟΣ ΚΑΘΟΜΑΙ ΚΟΙΤΩ ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΠΑΛΕΥΕΙΣ

ΚΙ ΟΤΑΝ ΘΑ ΦΤΑΣΕΙΣ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ Θ’ ΑΡΧΙΣΕΙΣ ΝΑ ΜΑΓΕΥΕΙΣ

ΘΑ ΜΑΘΕΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΛΛΑ ΘΑ ΜΑΘΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΛΩΣΣΕΣ

ΤΩΝ ΖΩΝΤΑΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΗΤΑΝ ΓΝΩΣΤΕΣ

ΘΑ ΜΑΘΕΙΣ ΜΗΝΕΣ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΘΕ ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΙ ΚΡΥΒΕΙ

ΘΑ ΜΑΘΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΠΟΥ ΟΛΑ ΤΑ ΣΥΝΤΡΙΒΕΙ

ΜΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ Θ’ ΑΞΙΖΕ ΑΠ’ ΟΛ’ ΑΥΤΑ ΝΑ ΓΕΝΕΙ

ΟΣΟ ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΟΥ ΚΡΑΤΑ ΤΗΝ ΑΥΡΑ ΣΟΥ ΚΛΕΜΜΕΝΗ

ΕΓΩ ΠΟΥ ΞΕΡΩ ΠΙΟ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ

ΤΟ ΝΑ ΒΡΕΘΩ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ

ΜΑ ΣΥ ΣΕ ΝΙΑ ΚΑΙ ΑΜΟΡΦΗ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙΣ

ΑΦΟΥ Ο ΝΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΟΣ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΝΑ ΑΠΟΠΛΑΝΕΙΣ

ΕΓΩ ΦΩΤΙΖΩ ΑΠΟ ΨΗΛΑ ΚΑΙ ΚΑΤΟΙΚΩ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ

ΜΑ ΣΥ ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΣΑΙ ΣΥΧΝΑ ΤΟ ΦΩΣ ΔΕΝ ΘΕΣ ΓΙΑ ΦΙΛΟ

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΟΥ ΟΡΙΖΩ ΕΓΩ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΥΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ

ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠ΄ ΟΛΟΥΣ ΠΙΟ ΦΤΩΧΟΣ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ Ο ΠΟΝΟΣ

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΟΥ ΟΡΙΖΕΙΣ ΣΥ ΚΑΙ ΠΟΥ ΒΑΔΙΖΕΙΣ ΤΩΡΑ

ΓΕΜΑΤΟΣ ΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΕΣ ΚΑΙ ΤΟΣΑ ΑΛΛΑ ΔΩΡΑ

ΠΟΤΕ ΣΟΥ ΜΗΝ ΑΠΑΡΝΗΘΕΙΣ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΣΟΥ

ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΘΕΣ ΚΑΙ ΣΥ ΝΑ ΔΕΙΣ ΝΑ ΛΑΜΨΕΙ ΤΟ ΑΣΤΕΡΟ ΣΟΥ

ΤΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΟΜΩΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΤΟ ΔΙΑΛΕΓΕΙ

ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΙΣΟΣ ΜΕ ΜΕ ΝΑ ΓΕΝΕΙ

ΠΑΝΑΘΕΜΑ ΣΕ ΟΜΟΡΦΗ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΑΝΑΣΤΑΤΩΝΕΙΣ

ΜΑ ΝΑ ΤΟΝ ΡΙΞΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΜΟΝΟ ΝΑ ΤΟΝ ΛΑΒΩΝΕΙΣ

ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΑΚΟΥΣΕ ΙΣΟΣ ΜΑΥΤΟΝ ΝΑ ΓΕΝΕΙΣ

ΝΑ ‘ΝΕΒΕΙΣ ΠΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΓΕΥΤΕΙΣ ΤΙ ΓΕΥΕΙ

ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΤΕ ΘΑΥΜΑΤΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ

ΚΑΙ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΑ ΦΥΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΘΑ ΠΙΝΟΥΝ

ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΜΙΣΗ ΕΓΩ ΘΑ ΣΟΥ ΧΑΡΙΣΩ

ΚΑΙ Τ’ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΑΝ ΕΓΩ ΘΑ ΣΕ ΞΥΠΝΗΣΩ

ΘΑ ΔΕΙΣ ΤΗΝ ΛΑΜΨΗ ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ ΝΑ ΔΙΔΕΤΑΙ ΣΑ ΦΛΟΓΑ
ΝΑ ΣΕ ΞΥΠΝΑ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΣΟΥ ΜΕ ΤΑ ΣΟΦΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ

ΚΟΡΗ ΓΛΥΚΙΑ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΗ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΕΙΣΑΙ ΔΟΥΛΑ

ΕΓΩ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΣΕ ΣΕ ΣΤΗΝ ΔΙΝΩ ΣΤΗΝ ΔΡΑΧΜΟΥΛΑ

ΤΗ ΛΑΜΨΗ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑ ΜΟΥ ΟΛΗ ΘΑ ΣΤΗΝ ΧΑΡΙΣΩ

ΚΑΙ ΣΑΝ ΑΝΤΙΤΙΜΟ ΖΗΤΩ ΕΝΑ ΣΟΥ ΔΑΚΡΥ ΠΙΣΩ

ΓΟΡΓΩ ΕΣΕΝΑ ΛΕΓΑΝΕ ΑΡΓΟ ΝΑ ΜΕ ΦΩΝΑΖΕΙΣ

ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΚΑΤΕΧΩ ΠΟΥ ΦΑΝΤΑΖΕΙΣ

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ ΡΩΤΗΣΑ ΚΙ ΕΣΥ ΤΟ ΕΙΠΕΣ ΛΑΘΟΣ

ΟΠΩΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΟΥ ΟΡΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΙΧΩΣ ΠΑΘΟΣ

ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΣΕ ΔΙΟΡΘΩΣΑ ΓΙΑΤΙ ΓΟΡΓΟΝΑ ΕΙΣΑΙ

ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΒΛΕΠΩ ΜΟΝΟ ΕΓΩ ΑΦΟΥ ΕΣΥ ΚΟΙΜΙΣΕ

Τ’ ΑΠΟΚΡΥΦΑ ΣΗΜΕΙΑ ΣΟΥ ΕΣΥ ΔΕΝ ΛΟΓΑΡΙΑΖΕΙΣ

ΣΕ ΜΕΝΑ ΕΥΚΟΛΑ ΤΑ ΔΕΙΣ ΑΦΟΥ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΣΚΙΑΖΕΙΣ

ΤΗΝ ΚΟΙΛΗ ΣΟΥ ΕΣΚΙΑΣΕ ΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΒΓΑΛΕ ΕΞΩ

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΙΝΑΙ ΙΕΡΟ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΝΑ ΒΡΕΞΩ

ΕΓΩ ΜAI ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟΣ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΣΟΥ ΔΙΝΩ

ΜΕ ΦΩΣ ΕΣΕΝΑ ΤΥΛΙΞΑ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΣΟΥ ΘΑ ΓΙΝΩ

ΚΑΙ ΤΟΤΕ

ΕΠΑΨΕ Ο ΗΛΙΟΣ

Ο ΑΡΓΟΣ

ΕΔΑΚΡΥΣΕ Η ΚΟΠΕΛΙΑ ΜΕ ΟΛΗ ΑΥΤΗ ΤΗ ΒΡΑΣΗ

ΤΟΝ ΑΦΑΛΟ ΕΣΚΕΠΑΣΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ

ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΜΙΛΗΣΕ ΕΥΘΥΣ ΚΑΙ ΛΕΕΙ ΤΟΥ ΑΦΕΝΤΗ

ΣΥ ΠΟΥ ΤΗ ΜΕΡΑ ΦΑΙΝΕΣΑΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΥΧΤΙΑ ΕΚΡΥΒΕΙΣ

ΣΥ ΘΑ ΚΑΤΕΒΕΙΣ ΕΠΑΕ ΕΜΕΝΑΝΕ ΝΑ ΚΡΙΝΕΙΣ

ΤΗΝ ΜΑΝΑ ΜΗΝ ΥΠΟΤΙΜΑΣ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΗ ‘ΧΕΙ ΓΕΝΑ

ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΗ ΕΧΕΙ ΜΗΤΡΙΑ Σ’ ΑΥΤΗΝ ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΕΛΑ

ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΑΓΑΠΑΣ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΛΟΓΑΡΙΑΖΕΙΣ

ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΣΕ ΜΑΓΕΨΕ ΣΕ ΚΕΙΝΗ ΝΑ ΣΥΧΝΑΖΕΙΣ

ΚΙ Ο ΗΛΙΟΣ ΑΠΟΚΡΙΘΗΚΕ ΚΑΙ ΕΙΠΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ

ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ ΟΥΤΕ ΜΙΑ

ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΕ ΘΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑ

ΜΑ ΠΡΟΣΕΧΕ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ΚΑΙ ΤΡΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙΣ

ΓΙΑΤΙ ΕΣΥ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΤΕ ΣΟΥ ΠΙΑ ΔΕΝ ΨΑΧΝΕΙΣ

ΗΛΙΕ ΗΛΙΑΤΟΡΑ ΨΗΛΕ ΙΣΟΣ ΜΕ ΜΕ ΘΑ ΓΕΝΕΙΣ

ΑΝ ΘΕΣ ΕΜΕΝΑ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΕΣΥ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙΣ

ΘΕΛΩ ΠΑΛΑΤΙΑ ΚΑΙ ΛΕΦΤΑ ΠΟΛΛΑ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΩ

ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΑΝΤΡΑ ΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΤΡΕΧΕΙ ΑΠΟ ΠΙΣΩ

ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΟΥ ΝΑ ΞΕΡΕΣ ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΘΕΣ ΝΑ ΤΑ ΒΑΛΕΙΣ

ΜΕ ΚΟΙΟ ΠΟΥ ΟΛΑ ΤΑ ΠΛΕΞΕ ΜΕ ΝΟΜΟ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑΞΕΙΣ

ΕΓΩ ΤΟ ΦΩΣ ΜΟΥ ΘΑ ΔΙΝΑ ΛΙΓΟ ΝΑ ΣΕ ΨΥΠΝΗΣΩ

ΜΑ ΣΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ΤΗΝ ΓΑΛΙΑ ΕΣΕ ΘΑ ΑΚΟΥΜΠΗΣΩ

ΕΣΕ ΠΟΥ ΝΟΙΑΖΕΣΑΙ ΠΟΛΥ ΜΑ ΝΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΔΡΑΜΙ

ΕΣΕ ΠΟΥ Σ’ ΥΠΝΟ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ ΚΙ ΟΤΙ ΣΕ ΘΕΛΕΙ ΚΑΝΕΙ

ΤΗ ΔΟΞΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΒΡΕΙΣ ΣΕ ΠΛΟΥΤΗ ΚΑΙ ΠΑΛΑΤΙΑ

ΜΟΝΑΧΑ Σ’ ΟΜΟΡΦΑ ΠΟΥΛΙΑ ΣΕ ΜΕΘΥΣΜΕΝΑ ΑΤΙΑ

Η ΦΛΟΓΑ ΞΕΡΕΙ ΜΥΣΤΙΚΑ ΚΙ ΕΝΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

ΓΙ ΑΥΤΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΘΑ ΔΕΙΣ ΘΑ ΧΑΣΕΙΣ ΑΠ’ ΤΟΥΣ ΠΟΝΤΟΥΣ

Η ΚΟΡΗ ΤΟΤΕ ΜΙΛΗΣΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΝΤΟΛΟΓΑΕΙ

ΘΕΕ ΣΟΦΕ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙΣ ΠΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟΣ ΘΑ ΣΕ ΡΙΞΕΙ

ΘΕΕ ΜΟΥ ΠΕΣΕ ‘ΔΩ ΚΟΝΤΑ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΕΧΕΙΣ ΠΡΙΞΕΙ

ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΔΕΝ ΘΕΣ ΝΑ ‘ΡΘΕΙ ΝΑ ΣΕ ΔΙΔΑΞΕΙ

ΓΙΑΤΙ ΕΣΕ ΠΡΟΠΑΝΤΟΤΕ ΔΕΝ ΔΕΣ ΝΑ ΣΕ ΦΥΛΑΞΕΙ

ΚΑΙ ΜΑΘΕ ΜΟΝΟ ΤΟΥΤΟ ΕΔΩ ΑΠ’ ΤΟΥ ΣΟΦΟΥ ΤΑ ΛΟΓΙΑ

ΠΩΣ ΚΑΛΟΣΥΝΗ ΘΕΛΟΥΝΕ ΤΑ ΠΙΟ ΨΗΛΑ ΑΝΩΓΙΑ

ΠΕΡΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ

ΚΑΝΕ ΜΟΥ ΘΕΙΕ ΜΟΥ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΓΩ ΘΑ Σ' ΑΠΟΤΡΕΨΩ

ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ ΝΑ ΚΑΤΟΙΚΕΙΣ ΝΑ ΓΕΥΕΣΑΙ ΟΤΙ ΓΕΥΩ

ΝΑ Μ' ΟΡΜΗΝΕΥΕΙΣ ΤΣ' ΟΙΩΝΟΥΣ ΝΑ ΣΕ ΚΕΡΝΩ ΤΟ ΝΕΚΤΑ

ΝΑ ΜΕ ΜΕΘΕΙΣ ΑΙΘΕΡΑ ΣΟΥ ΝΑ ΣΕ ΜΕΘΩ ΜΕ ΛΕΞΙΑ

ΜΑ ΘΕΣ ΔΕΝ ΓΕΝΕΙ ΑΠ' Τ' ΑΔΙΚΟ ΣΤΟ ΔΙΚΙΟ ΝΑ ΣΕ ΒΑΛΩ

ΑΦΟΥ ΚΡΑΤΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΝΤΥΛΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΚΡΑΤΩ ΤΟΝ ΚΑΚΤΟ

Ο ΚΟΝΤΥΛΑΣ EΜΙΛΗΣΕ ΣΤΟΝ ΚΑΚΤΟ ΝΑ ΒΟΥΤΗΞΕΙ

ΜΕ ΤΑ ΥΓΡΑ ΤΟΥ ΝΑ ΓΡΑΦΟΥΝ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΥΣΗ

ΚΙ' Ο ΚΑΚΤΟΣ ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕ Σ' ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΧΕΡΙΑ

ΕΚΟΙΟΣ ΟΡΙΖΕΙ ΤΑ ΖΟΥΜΙΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ

ΘΕΟΣ ΤΟΤΕ ΕΘΥΜΩΣΕ ΚΑΙ ΛΕΕΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

ΑΝΘΡΩΠΕ ΑΣΕ ΜΕΝΑΝΕ ΝΑ ΧΩ ΤΟΥ ΚΑΚΤΟΥ ΔΑΚΡΥ

ΚΑΙ ΓΩ ΣΟΥ ΚΤΙΖΩ ΜΟΝΟΜΙΑΣ ΟΛΑΚΕΡΟ ΠΑΛΑΤΙ

ΠΑΛΑΤΙΑ ΠΛΟΥΤΗ ΚΑΙ ΛΕΦΤΑ ΕΓΩ ΔΕΝ ΛΟΓΑΡΙΑΖΩ

ΤΟΝ ΚΑΚΤΟ ΜΟΝΟ ΝΑ ΟΡΩ ΝΑ ΝΟΙΩΘΩ ΠΩΣ ΥΠΑΡΧΩ

ΣΟΦΟΣ ΕΙΣ' ΑΝΘΡΩΠΕ ΜΑ ΕΓΩ 'ΜΑΙ ΠΙΟ ΨΗΛΑ ΑΠΟ ΣΕΝΑ

ΣΕ ΘΑΝΑΤΩΝΩ ΜΟΝΟΜΙΑΣ ΣΟΥ ΠΑΙΡΝΩ ΟΛΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

ΚΑΜΕ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙΣ ΘΕΙΕ ΕΣΥ ΜΑ ΣΩΜΑ ΠΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΧΕΙΣ

ΝΑ ΝΟΙΩΘΕΙΣ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΧΑΡΕΣ ΠΟΥ ΝΟΙΩΘΩ ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙΣ

ΜΑΛΑΚΩΣ' ΤΟΤΕ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΜΟΝΑΧΟΣ

ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΙΟ ΝΑ ΚΟΙΤΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΠΟ ΚΑΤΩΣ

ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΑ ΜΕΜΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΛΕΕΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

ΚΑΛΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΙΚΑ ΑΝΘΡΩΠΕ ΣΑΝ ΝΑ ΜΕ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙΣ

ΤΟ ΝΤΙΛΙ ΣΟΥ ΤΟ ΔΕΧΟΜΑΙ ΙΣΟΣ ΜΕ ΜΕ ΝΑ ΓΕΝΕΙΣ...

ΑΧ ΘΕ ΜΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ Ο ΠΙΟ ΣΟΦΟΣ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ

ΚΛΕΙΣΕ ΤΟ ΣΤΩΜΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΕΓΩ ΠΙΟ ΠΑ ΠΩ ΣΕΝΑ ΕΙΜΑΙ

ΕΣΥ 'ΧΕΙΣ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΝ ΦΥΣΗ ΝΑ ΟΡΙΣΕΙΣ

ΤΟΝ ΝΟΥ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΟΝΑΧΑ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΙΣ

Ο ΝΟΥΣ ΟΡΙΖΕΙ ΕΣΕΝΑΝΕ ΘΕΣΗ ΚΑΛΗ ΣΕ ΒΑΖΕΙΣ

ΚΑΤΩ ΑΠ' ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΝΑ ΖΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΝ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙΣ

ΚΙ Ο ΘΕΙΟ'Σ ΤΑ ΣΚΕΦΤHΚΕ ΚΑΛΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΚΟΙΑ ΤΟΥ ΣΟ'ΦΟΥ

ΚΑΙ ΖΗΤΗΣΕ ΛΙΓΟ ΚΡΑΣΙ ΝΑ ΓΛΥΚΑΘΕΙ Τ' ΑΝΘΡΩΠΟΥ

ΚΡΑΣΙ ΤΟΥ ΒΑΖΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΝΤΟΛΟΓΑΕΙ

ΕΓΩ ΜΕ ΔΥΟ ΚΑΙ ΤΡΙΑ ΕΣΥ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΠΟΛΥΨΑΧΝΕΙ

ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΙΝΕΤ' Ο ΘΕΟΣ ΜΕ ΟΛΗ ΤΟΥ ΤΗΝ ΣΚΕΨΗ

ΚΑΙ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΤΕ ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΠΟΙΟΣ ΑΡΑΓΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ?

ΕΣΥ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΣ ΘΕΕ ΠΩΣ ΕΙΧΕΣ ΚΟΙΑ ΤΗ ΘΕΣΗ

ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΜΠΗΚΕΣ ΣΤΗΝ ΣΕΙΡΑ ΑΣΕ ΑΥΤΟΝ ΝΑ ΠΕΣΕΙ

Ο ΜΟΝΟΣ ΕΝΑΣ Π' ΑΞΙΖΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ ΠΑΝΩ

ΒΑΡΕΘΗΚΕ ΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΡΩΤΑ ΤΙ ΚΑΝΩ

ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΩΣΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΛΑ ΚΟΝΤΑ ΣΕ ΜΕΝΑ

ΝΑ ΝΟΙΩΣΕΙΣ ΓΛΥΚΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ ΚΙ ΑΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΞΕΝΑ

ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΚΟΙΜΗΘΗΚΕ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ

ΑΦΟΥ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΝΩΡΙΣΕ ΠΙΚΡΗ ΓΛΥΚΙΑ ΚΙ ΑΙΩΝΙΑ

ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΝ ΦΙΛΗΣΕ ΚΑΙ ΠΗΓΕ ΣΤΟ ΚΡΑΣΙ ΤΟΥ

ΑΥΤΟ ΤΟΥ ΚΑΚΤΟΥ ΤΟ ΚΑΛΟ ΠΟΥ ΝΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ ΤΟΥ

ΚΑΙ ΤΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΓΙΑ ΓΕΡΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ

ΚΑΙ ΤΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΓΙΑ ΣΟΦΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΥΣ